Archiwa autora: Newton

O Newton

Jestem Newton. Studiuję informatykę na UMK, jestem członkiem Stowarzyszenia Diakonia Ruchu Światło-Życie. Te dwie aktywności wyznaczają dobrze określają moje zainteresowania: od informatyki poprzez matematykę, filozofię, literaturę aż po teologię. Uznałem, że blog jest dobrym miejscem na dzielenie się pewnymi przemyśleniami na w/w tematy.

Taniec rewolucji

Świetny tekst powiedział wieczorem niejaki V w filmie V jak Vendetta. Twierdził on mianowicie, że rewolucja bez tańca nie jest warta robienia.

To, że taniec ma wielki związek z rewolucją stwierdził także Beirut. Najbardziej skoczna i taneczna piosenka zespołu nazywa się Udział mojej rodziny w światowej rewolucji. Gdybym ja miał zatańczyć na gruzach starego porządku, to rewolucję przywitałbym właśnie w rytmie tego kawałka.

Z motywem tańca który wyzwala, uzdrawia, a więc przynosi jakąś rewolucję wiąże się także jeden z odcinków Doctora Who nazwany – jakże by inaczej – Doctor dances. O tym, jakie ruchy na ten taniec się składają, można dowiedzieć się z jednej z najfajniejszych scen w całym serialu.

Jeśli komuś rewolucji i muzyki jeszcze mało, to na koniec proponuję Jamal – Rewolucje.

Linki i xkcd

Po prawej stronie dodałem listę blogów, które na bieżąco czytuję. Chciałbym polecić zwłaszcza stronę o niepozornej nazwie xkcd.com. Jest to internetowy komiks w klimacie romantyczno-ironiczno-matematyczno-językowym, z domieszką informatyki. Brzmi to dość dziwnie, ale klimat historyjek jest świetny – tak jak tej poniżej. Owszem – strasznie sentymentalna, ale ta domieszka fizyki sprawia, że wyznanie ma coś w sobie ;).

-Co robisz?

-Obracam się w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara.
Każdy obrót zmniejsza moment pędu planety.
Spowalnia ją odrobinkę.
Wydłużając noc i odwlekając świt.
Co daje mi troszkę więcej czasu tutaj.
Z Tobą.

Angielski

Cóż to za barbarzyński język, który nie rozróżnia pierogów, pyz i knedli, określając te podstawowe dla każdego studenta potrawy jednym i tym samym słowem.

Lao Che

Wybrałem dziś nieco dłuższą drogę do domu, by podczas spokojnego spaceru zapoznać się z najnowszym wytworem Lao Che: Gospel. Jeśli i Wam przyjdzie kiedyś taki plan do głowy, weźcie pod uwagę drobną poprawkę: zamiast „spokojny spacer” należy zaplanować „czadowy bieg przełajowy na parę kilometrów”. Inaczej ludzie będą dziwnie na Was patrzeć, gdy po coraz to większym przyspieszaniu skakać zaczniecie po chodnikowych płytach.

Fajne Płyty

W ciągu ostatnich kilku miesięcy strasznie dużo fajnych płyt wysłuchałem. Pokrótce o każdej:

Beirut – Gulag Orkestar

Znakomita płytka Beirutu, o której już wspominałem we wcześniejszych wpisach. W skrócie: dwudziestolatek z Santa Fe samodzielnie nagrał płytę, której nie powstydziłaby się cała bałkańska orkiestra. To był mój pierwszy kontakt z muzyką tego typu. Gdyby wcześniej ktoś powiedział mi, że bałkański folk może być fajny, wyśmiałbym. Zanim więc Drogi Czytelniku wyśmiejesz, posłuchaj sobie kawałków Beirutu z kilku wpisów poniżej.

Oprócz samego Gulagu dostajemy również The Lon Gisland – minialbum trwający kilkanaście minut i znakomicie przy tym poprawiający humor – w sam raz na drogę na wydział.

Beirut – The Flying Club Cup

Naturalną konsekwencją było więc zapoznanie się z drugim (i jak do tej pory ostatnim) albumem Beirutu. Tym razem jest to muzyka w stylu francuskim, a więc sentymentalne piosenki w kolorze sepii (tak jak okładka) – ale przy tym bardzo pogodne. Również świetnie poprawia humor.

Ścieżka dźwiękowa – The Fountain

Pierwsza płyta z muzyką filmową, którą kupiłem. Film to osobna kwestia, która dostanie kiedyś swój wpis. Ścieżka dźwiękowa jest piękna, jest to muzyka która pochłania w 100%, najlepiej słuchać na słuchawkach, przemawia do samej głębi. Nadzieja, a z drugiej strony zdeterminowanie sprzęgają się tu w te kilka melodi, powtarzanych wciąż i wciąż, i chce się tego słuchać, przeżyć to jeszcze bardziej i mocniej. I przeżywa się bardziej i mocniej. W skrócie: ciarki na plecach przez 45 minut.

Świetliki – Las Putas Melancolicas

Świetlicki+Linda. Płyta niepierwszej młodości, ale Świetliki na Lindzie sporo zyskują. Świetna Filandia i D#. Wydawca dodał prezent – płytkę Exclusivas, zawierająca znane kawałki Świetlików w nowych aranżacjach. Moim typem jest Pogo – bardziej rockowe i naprawdę pokazuje pazurki – Świetlicki jest w tej piosence tak cudownie wkurzony.

Tomasz Budzyński – Luna

Najnowsza płyta solowa Budzego. Mroczne teksty, klimat z poprzedniej płyty ale wzmocniony, podniesiony do kwadratu. I muzyka mocniejsza, bardziej rockowa. Ładna okładka. Choć, jeśli mam być szczery, to ta płyta najmniej do mnie przemówiła ze wszystkich tu opisywanych. Budzy to artysta, na którego muzyce się wychowałem – może oznaka powolnego dorastania? 😉

2 Tm 2, 3 – Dementi

Tymoteusz w wersji akustycznej. Zespół wydał już podwójny akustyczny album (Propaganda Dei), jednak tamto było zapisem znanych już piosenek. Tutaj mamy prawie same nowe utwory. Ładne, słucha się bardzo przyjemnie. Teksty – wiadomo, że z najwyższej półki ;).

Lao Che – Gospel

Lao Che to zespół który od pewnego czasu różni ludzie polecali (hi Baszek!), jednak jak do tej pory nie miałem okazji. W radio usłyszałem kilka razy Hydropiekłowstąpenie z ostatniego krążka. Bóg jako podmiot liryczny mówi:

Bo miałem ambicję stworzyć
taką rezolutną rasę,
a wyście to tak po ludzku
spartolili.
I teraz jestem piekielnie sfrustrowany
[…]
Ale, na Boga, nie spałem całą noc
i podjąłem decyzję:
Zsyłam na Ziemię potop.

Stwierdziłem, że płyta, z której taki tekst pochodzi, musi być genialna. Właśnie kończę pierwsze przesłuchiwanie – jednak to również jest muzyka niesamowicie angażująca, więc bez słuchawek i długiej podróży się nie obędzie.

Jaszczurki na oazie

– Dzieci nie boją się owadów. Często mam z nimi zajęcia i widzę, że nie mają oporów. Kiedyś nawet trafiła mi się jakaś religijna grupa młodzieżowa, oaza czy coś takiego – ci to żrą wszystko. Żebyście widzieli, jak te dzieci polowały na jaszczurki… Krzyczę za nimi: Stop! Nie zabijajcie, szkoda! A one na to: Nie, proszę pana, nie szkoda, chcemy zjeść jaszczurkę!

„Przekrój” nr 11/2008, „Człowiek, który zje wszystko

Dziwne, nigdy nie jedliśmy na rekolekcjach jaszczurek. Może w tym roku…

Wiosna


Czyż-li nie jest piękne to życie, gdy idzie się ulicą, słońce w twarz świeci i w słuchawkach leci akurat Nantes Beirutu?

Nantes

Upłynął już długi, długi czas
Odkąd widziałem twój uśmiech
Przegrałem już mój strach
Przegrałem mój czas
I w ciągu roku, mniej-więcej roku
To wszystko spłynie do morza
Cóż, to był długi, długi czas
Odkąd widziałem Twój uśmiech

Nikt nie podnosi głosu
Po prostu kolejna noc w Nantes
Nikt nie podnosi głosu
Po prostu kolejna noc w Nantes

Scenic World

Wejdźcie sobie na stronę Beirutu i przerzućcie odtwarzaczem na górze na Scenic World. A później na Elephant Gun. A później na Mountain Wroclai. I na Postcard from Italy. Albo słuchajcie po kolei. Albo jak chcecie. W każdym razie – klasa.

Malowniczy świat

światła się zapalają
i gasną
kiedy coś jest nie tak
leżę jak zmęczony pies
w cieniu liżący rany

kiedy jednak czuję, że jeszcze jestem
próbuję wyobrazić sobie beztroskie życie

malowniczy świat, gdzie zachody słońca są wszystkim
zapierają dech w piersiach

Nowy zawód

21 lat mi dziś stukło. Chyba powoli zaczynam dojrzewać do pewnych decyzji, dotyczących mojej przyszłości i życia dorosłego. Informatyka – owszem – jest dość dynamiczną dziedziną rynku, jednak nie zapewnia takich profitów, jak kilka innych zawodów. Z tymi innymi postanowiłem związać swoją przyszłość.